Alanya’da gün yavaşça batıyordu.
Teraslı dağ evinin taş zemini hâlâ güneşin ısısını tutuyordu.
Ufukta morla turuncu arasında gidip gelen bir gökyüzü, hafif lavanta kokusuyla birleşip zamanı durduruyordu sanki.
Ve o anda, Lale kapının eşiğinde belirdi.
Dantel geceliği, omzundan zarifçe kayıyordu.
Saçları dağınık ama her telinde bir plan vardı.
Ayakları çıplaktı, adımlarında hem zarafet hem de cüret hissediliyordu.
Yanıma geldiğinde, göz göze gelmemiz bile nefesimi kesti.
“Bu gece sadece seninim…”
Sesi, rüzgâra karışan bir gitar tınısı gibiydi — nazik ama etkili.
Gözleri, bir şey söylemeden bile içimi okumuş gibiydi.
Lale, sıradan bir seksi escort değildi.
Onunla zaman geçirmek bir “hizmet” değil, bir hikâye yaşamaktı.
Bedeninin çizgileri kadar, dokunuşunun anlamı da güçlüydü.
Tenindeki sıcaklık, sözlerinden daha fazla şey anlatıyordu.
Lavanta kokusu saçlarından yayılırken, beni terastaki şezlonga doğru yönlendirdi.
Yavaş hareket ediyordu, çünkü telaşlı arzular değil, doygun tutkular vurgulanmalıydı.
Bana dokunduğunda gözlerini kaçırmadı.
“Buradayım. Gerçeğim.” dedi sessizce, ama o kadar netti ki duymak için kulağına bile gerek yoktu.
Zamanla aramızda bir şey çözüldü:
Kontrol, utanma, sınır… hepsi eridi.
Gecenin karanlığı inerken, onun fısıltıları hâlâ kulağımdaydı.
Lale ile geçirdiğim geceyi anlatmak kolay değil.
Çünkü o gece, sadece bedenim değil, aklım da sarhoş oldu.
